Maand: januari 2015

Waaaaaaw, ik heb vannacht eindelijk nog eens goed geslapen! Wat deed dat deugd! Wat een wereld van verschil maar voel dat ik nog heel veel slaap heb in te halen!

Vanmiddag had ik persvoorstelling in Brussel voor de gloednieuwe foodmaker. Wat een mooie gezellige lokatie met niets anders dan gezonde voeding die aangeboden wordt, i love it!
Er waren vele Starmeal ambassadeurs aanwezig. Oa Kim Clijsters en haar man Brian, Stephan Everts, Wim Ballieu, Sonja Kimpen, maar ook BV sympathisanten als Kobe Ilsen, Brahim en showbizz Bart.
Ook de pers was goed vertegenwoordigd. Ons Zenn begint er zelfs wat sterallures van te krijgen 😉 ze keek recht in de lens van de fotografen.
Na een woordje uitleg van Lieven van Lommel deden we een kleine kwis en werden we erna uitgenodigd om van al dat lekkers te smullen. Als ik eraan terug denk krijg ik alweer het water in de mond en zie in de lekker warme quiche boordenvol verse groenten weer voor me! Mmmmm!

Sinds ik terug ben in ons frisse natte landje heb ik al vele moeilijke momenten van pijn en spasmen doorstaan. Nachten van amper een uurtje slaap, niet simpel om hier soms door te wroeten.

Ik voelde me ook alles behalve goed toen men mij vanmorgen kwam oppikken en richting consultatie in het brandwondencentrum van Neder Over Heembeek reden. Ik kon me in de wagen haast niet wakker houden.
Omdat we nog wat te vroeg arriveerden gingen we even op de medium care waar ik zelf zo lang gelegen heb even dag zeggen. Het was leuk om al die oude bekende gezichten weer te zien.
Op consultatie bij de dokter was men tevreden van mijn genezingsproces en werd er besloten de silicone die op de brandwonden dienen geplakt te worden te vervangen en mochten deze weg gegooid worden. De silicone doet me steeds weer aan die plakhandjes van vroeger denken waarmee we op mekaar mepten met het kleverige spul. Ik zei in de consultatie: “sorry, ik kan het niet laten. Ik wil nu eens doen waar ik al lang zin in heb!” En nam een stuk silicone en wierp het tegen een verpleegkundige die reageerde met “watten gij?!” en wierp het terug tegen mij en zo ontstond er een siliconen gevecht tussen vier personen in de consultatie ruimte. Ik proeste het uit van het lachen, wat een fun!

Ik was vergeten gisteren mijn wekker te zetten, wat een geluk dat ik iets na 7 wakker werd! Net op tijd om nog snel te ontbijten. Aan de receptie stond Rosemary van tourisme me op te wachten om nog snel afscheid te nemen. Stipt 8u afgesproken uur arriveerde Andrea van de receptie die me naar de luchthaven zou brengen. Ik nam afscheid van iedereen en vertrok.

Aan de luchthaven kwam een man meteen ter hulp, ik begin het personeel hier ondertussen te kennen wat leuk is en werd meteen verder geholpen en was het na inchecken weer geduldig wachten tot we op het vliegtuig mochten.
Bij het opstijgen genoot ik weer van het mooie uitzicht. Een dutje tijdens de vlucht deed deugd, heb immers nog heel wat slaap in te halen!

Oh boy, ik heb weer een vreselijke nacht achter de rug met heel veel pijn. 2 Dames van de receptie vergezelden me gedurende de hele nacht. Mijn bewondering voor hen is zeer groot, ze moesten vandaag om 8u al terug beginnen werken! Mijn ontbijt werd vandaag naar de kamer gebracht en de kiné was zo lief om mijn behandeling op de kamer te komen doen in plaats van in de kiné ruimte. Ze trok bijna 2 uur uit voor mijn litteken massage en achteraf nog een massage van de nek en de rug wat echt wel deugd deed.

Namiddag zocht ik een plekje op uit de wind in de zon op het ligbed en viel in een diepe slaap. Ik had heel wat slaap in te halen.

Man, man wat vliegt de tijd toch snel voorbij! We zijn al in het jaar 2015! Ik wens iedereen een fantastisch nieuw jaar! Voor mezelf hoop ik dat het derde keer goeie keer mag zijn om deze keer WEL aan de memorial Van Damme deel te kunnen nemen ipv in het ziekenhuis met mijn poten omhoog te liggen 😉 en hoop dat mijn herstel vlot verloopt zodat ik een goede revanche kan nemen op het wk in Quatar in oktober!

Vandaag nam ik afscheid van Belle, het laatste Belgisch meisje van de 3 toffe madammen die ik hier leerde kennen. Ik rustte nog wat uit en maakte me na een korte siësta klaar voor een training. Deze keer helemaal alleen. Elke dag gaat het beter en beter en weet ik ondertussen waar de oneffenheden in de baan zijn en waar ik me kan laten gaan en de berg tegen hoge snelheid naar beneden knallen. Wat een zalig kick gevoel als je tegen 34km/u naar beneden zoeft! Met maar liefst 10km in de armen arriveerde ik mega fier weer in casa Sands Beach! Bij deze heb ik het jaar zeer goed ingezet!